martes, 31 de mayo de 2011

ENSALADA EN CESTITAS CRUJIENTES

Ez a recept megtalálható magyarul itt.




Raro es el día que yo pueda pasar sin comer algún tipo de ensalada. Me gusta tomarla como primer plato o muchas veces directamente como plato principal. Las ensaladas son muy saludables y tienen infinidad de variedades, sólo hay que dejar volar la imaginación. Pero hay que reconocer que a mucha gente no le hace demasiada gracia eso, lo que ellos llaman... “pastar”. Pues para que no se les “atragante” este bocado sanísimo, hoy vamos a hacer una ensalada sencilla pero muy rica, con una presentación más que curiosa. No creo que haya gente que se le resista este bocado. Comencemos.


Ingredientes (para 4 raciones):

• 60 g de brotes lechuga variada
• 50 g de fresas (más 4 fresas medianas para decorar)
• 100 g de queso parmesano rallado
• 1 cuchara sopera de harina
• media cuchara sopera de romero fresco picado
• aceite de oliva virgen extra
• vinagre de Módena
• 1 cuchara sopera de miel
• 1 cuchara sopera de semillas de sésamo tostadas

Modo de preparación:

Primero preparamos la vinagreta para que se mezclen bien los sabores. Para ello ponemos en un bol las fresas picaditas (menos las de decorar), las semillas de sésamo tostadas, la miel, un poco de vinagre de Módena y un buen chorro de aceite de oliva virgen extra. Lo mezclamos todo bien con un tenedor y reservamos. Lavamos las hojas de lechuga y las centrifugamos para que estén bien secas. Ahora mezclamos en un recipiente el queso rallado, la harina y el romero. Cogemos una sartén - no demasiado grande, como para hacer unos creps medianos - y la ponemos al fuego sin aceite. Cuando esté bien caliente, bajamos un poco el fuego, ponemos dos cucharadas de la mezcla anterior y la extendemos rápido de la forma más circular posible. Dejamos dorar hasta que se forme una capa. Entonces con la ayuda de una espátula le damos la vuelta y dejamos dorar por el otro lado. ¡Cuidado!... que todo esto se hace en cuestión de segundos. Retiramos con la espátula y enseguida lo ponemos dentro de un bol pequeño - que ya tenemos preparado al lado - dándole la forma del mismo. Hay que manejarlo muy rápido y con mucho cuidado, porque se enfría enseguida y se rompe con mucha facilidad. Repetimos el proceso con el resto de la mezcla (tienen que salir 4 cestas).
Ahora aliñamos los brotes de lechuga con la vinagreta y procedemos a servir. Colocamos las cestitas con sumo cuidado en platos, las rellenamos de ensalada y las decoramos con dos mitades de fresa.

¡Vistoso y riquísimo!




DORADA CON GUISANTES AL LIMÓN Y MENTA

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

Ahora que han aparecido en las huertas y en los mercados los guisantes frescos, estos pequeños y tiernos milagros de la primavera, hay que aprovechar la ocasión y hacer platos que lleven guisantes, cuanto más mejor.
A parte de que el guisante es uno de los alimentos más saludables y económicos, les gusta tanto a los niños como a mayores. Se pueden preparar de muchas maneras y son ingrediente de numerosos platos. A mucha gente les gustan los guisantes tiernos crudos, pero tengo que reconocer que es algo superior a mí. No me gustan crudos para nada, ni los guisantes, ni las habas, por muy tiernas que sean. Qué le vamos a hacer... soy así. Pero volvamos a la receta de hoy, que uno de sus ingredientes principales son los guisantes. Así que vamos a ello.

Ingredientes (para 2 personas):

• una dorada de un kilo (o dos de medio kilo)
• 500 g de guisantes frescos limpios
• 1 cebolla mediana
• la piel rallada y el zumo de medio limón
• 2 cucharas soperas de menta (o hierbabuena) picada
• sal
• aceite de oliva virgen extra




Picamos la cebolla y la ponemos en una sartén. Cuando está pochada echamos los guisantes, los salamos y añadimos un poquito de agua. Tapamos y cocinamos los guisantes al fuego lento, añadiéndoles agua a poquitos si fuera necesario. Cuando están cocidos (pero enteros) echamos la ralladura de limón, el zumo y la menta picada. Apartamos. Mientras los guisantes se están haciendo, le ponemos sal y aceite a la dorada y la asamos en el horno a 180 grados, teniendo cuidado para que no se reseque (15-20 min.). Cuando está hecho el pescado, lo limpiamos de pieles, sacamos los lomos y disponemos en una fuente acompañándolos con los guisantes. ¡Más fácil imposible!



ARANYDURBINCS CITROMOS-MENTÁS ZÖLDBORSÓVAL

Esta receta se puede ver en castellano aquí.

Most, hogy már megjelentek a kertben és a piacon a tavasz apró csodái, a zöldborsószemek, ki kell használni az alkalmat és ahány fajta borsós ételt csak ismerünk, készítsük el.
Túl azon, hogy a zöldborsó az egyik legegészségesebb és legolcsóbb zöldség, a gyerekek is nagyon szeretik, sőt még a húsimádó férfiak sem állnak ellen neki. Számtalan elkészítési módja van, a levestől kezdve a főzeléken át, sorolhatnám a finomabbnál finomabb zöldborsós ételeket. Bár a többség nyersen is nagyon szereti csemegézni a friss cukorborsót, ezt a fogyasztási módját szándékosan „kifelejtem”, mert ez az, amit nem bírok megenni. Ugyanígy vagyok Spanyolországban a kora tavasszal itt „népeledelnek” számító zsenge lóbabbal. Nem bírok vele. Pedig itt Húsvét táján az emberek úton-útfélen ezt eszik, nyersen. De térjünk vissza a zöldborsóhoz, ami a mai recept egyik főszereplője. Túl a levesen, főzeléken, rizibizin - hogy a legismertebbeket említsem - van még jó néhány, talán kevésbé ismert, de annál finomabb elkészítési módja is. A receptünkben kiváló kísérője az aranydurbincsnak. Nézzük hát, hogyan is készül.

Hozzávalók (2 személyre):

• 1 db kilós (vagy 2 db félkilós) aranydurbincs
• ½ kg tisztított zsenge zöldborsó
• 1 közepes hagyma
• fél citrom reszelt héja és leve
• 2 evőkanálnyi apróra vágott menta
• só
• extra szűz olívaolaj




Az apróra vágott hagymát olívaolajon üvegesre pároljuk, majd hozzáadjuk a zöldborsót és sózzuk. Felöntjük egy pici vízzel és lefedve alacsony hőfokon pároljuk. Ha elfő róla a víz, pótoljuk mindig egy kevéssel addig, míg a borsó puha nem lesz, de ne főjön szét. Mikor kész, adjuk hozzá a reszelt citromhéjat, a citrom levét, az apróra vágott mentát és máris levehetjük a tűzről. A már megtisztított durbincsot sózzuk, meglocsoljuk egy kevés olívaolajjal és 180 fokra felmelegített sütőben kb. 15-20 percig sütjük, ha kisebbekről van szó. Ha nagyobb, akkor hagyhatjuk fél órát. A lényeg, hogy ne száradjon ki túlságosan.
Ha a halat és a borsót egyszerre kezdjük készíteni, nagyjából egyszerre is végzünk. Ekkor a halat szépen kifilézzük egy tálra, csorgatunk rá egy kis extra szűz olívaolajat (esetleg utána sózunk) és a mentás zöldborsóval körítjük. Egyszerű és nagyszerű!




miércoles, 25 de mayo de 2011

KETTŐT EGY CSAPÁSRA...

Esta receta se puede ver en castellano aquí.

TORTILLA ZSENGE FOKHAGYMÁVAL



Ma két receptet adok egyszerre mivel nagyon jól kiegészítik egymást, de természetesen mindkettőt kombinálhatjátok mással is... nem fognak összeveszni.
Nálam a tavasz - mikor kibújnak a friss hajtások - nem múlhat el anélkül, hogy ne csinálnék tortillát fokhagymával. Imádom. A még csak enyhén fokhagymaízű zsenge hajtások kivételes csemegét képeznek. Kár, hogy nem kapható egész évben. Ez a tortilla önmagában is megállja a helyét, de én ez alkalommal pácolt csirkeszárnnyal tálaltam. De vágjunk bele a gyakorlati részbe.

Hozzávalók (4 személyre):

• egy nagy csokor zsenge fokhagymahajtás
• 8 tojás
• só
• olívaolaj

Elkészítési mód:

A fokhagymahajtásokról lecsípjük a bimbókat és a többit 2-3 cm-es darabokra vágjuk. Leöblítjük, lecsöpögtetjük és serpenyőben fedő alatt kevés olívaolajon megpároljuk.


Mikor készen van, a tojásokat felütjük egy tálba, sózzuk, felverjük és belekeverjük a fokhagymahajtásokat. Ezután egy tiszta serpenyőben kevés olívaolajat hevítünk, majd levesszük a lángot teljesen takarékra és beleöntjük a keveréket. Elegyengetjük.


A tortillát lassú tűzön sütjük, a serpenyőt néha meg-megmozgatva.


Mikor látjuk, hogy a tojás már körbe meg van sülve (nem baj ha a közepe még egy kicsit nyers), befedjük a serpenyőt egy lapostányérral és átfordítjuk.


Így a tortillánk a tányérba kerül, ahonnan óvatosan (de határozottan) visszacsúsztatjuk a serpenyőbe.


Mikor a másik oldala is megsült, újra befedjük, de most már azzal a tányérral, amelyben tálalni fogjuk. Megfordítjuk és kész. Ha a fokhagymahajtások beszerzése gondot okoz, helyettesíthetitek zöldspárgával, azzal is nagyon finom.


Fontos, hogy a tortilla kis lángon és lassan süljön, különben kívül megég belül pedig nyers marad. Bár (ahogy az a képen is látszik), én úgy sütöm, hogy belül lágy maradjon, mert mi így szeretjük. Ez ízlés kérdése.




SZÓJÁBAN PÁCOLT CSIRKESZÁRNY

Hozzávalók (4 személyre):

• 8 db csirkeszárny (én a hegyét nem szoktam felhasználni)
• 4 evőkanál szójaszósz
• 2 evőkanál Worchester-szósz
• só
• frissen őrölt bors
• 4 evőkanál olívaolaj (plusz amiben sütni fogjuk)

Elkészítési mód:

Miután megmostuk és lecsöpögtettük a csirkeszárnyakat, egy tálba tesszük és összekeverjük a többi hozzávalóval.


Kb. egy órán át pácoljuk, majd olívaolajban ropogósra sütjük őket. (Aki akarja, sütőben is sütheti.) Forrón tálaljuk a fokhagymás tortillával. Jó étvágyat!



DOS EN UNO...

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

TORTILLA DE AJETES



Hoy os voy a dar dos recetas ya que se complementan muy bien, pero por supuesto a cada una le podéis buscar otro “compañero”... no creo que se vayan a pelear.
En primavera - cuando es temporada - yo no puedo pasar sin hacer por lo menos una tortilla de ajetes. Me encanta. Estos brotes tiernos con un sabor suave a ajo es algo excepcional. Es una pena que no los hay todo el año. La tortilla se puede tomar en sí sola, pero yo esta vez la complementé con unas alitas de pollo marinadas. Pero vamos a la fase práctica.

Ingredientes (para 4 personas):

• un manojo de ajetes tiernos
• 8 huevos
• sal
• aceite de oliva

Modo de preparación:

A los brotes les quitamos las puntas (esa parte que echará la flor) y los cortamos en trozos de unos 2-3 centímetros. Los lavamos y escurrimos un poco. En una sartén en un poco de aceite de oliva los vamos friendo a fuego moderado, tapados.


Cuando ya están, cascamos en un bol los huevos, echamos sal y los batimos. Mezclamos los ajetes con los huevos y a continuación vertemos la mezcla en una sartén antiadherente (o la que usáis normalmente para hacer tortilla) a la que previamente echamos un poco de aceite.


Freímos la tortilla a fuego lento, moviendo la sartén de vez en cuando.


Cuando vemos que está cuajada por los lados alrededor (no importa que el centro no esté cuajado), la tapamos con un plato llano y le damos la vuelta.


Luego volvemos a echarla a la sartén deslizándola con cuidado y dejamos que se haga por el otro lado también, moviéndola a veces.


Finalmente la tapamos con el plato donde se va a servir y le damos la vuelta. Listo.


Cuidado que no la queméis demasiado, por eso es muy importante que se haga a fuego lento. Como se ve en la foto, yo dejo el centro de la tortilla “poco hecho” porque en casa gusta así. Si no conseguís ajetes, los podéis sustituir por espárragos verdes que también os saldrá una tortilla muy rica.




ALITAS DE POLLO MARINADAS

Ingredientes (para 4 personas):

• 8 alitas de pollo (sin las puntas)
• 4 cucharas soperas de salsa de soja
• 2 cucharas soperas de salsa Worchester
• sal
• pimienta negra recién molida
• 4 cucharas soperas de aceite de oliva (más la cantidad en la que las vamos a freír)

Modo de preparación:

Limpiamos y lavamos las alitas y las dejamos escurrir. Las echamos en un bol y las aliñamos con el resto de los ingredientes y dejamos macerar aprox. una hora.


Pasado este tiempo freímos las alitas en una sartén hasta que queden bien crujientes. (También las podéis hacer en el horno.) Las servimos bien calientes con la tortilla de ajetes. ¡Que aproveche!


viernes, 20 de mayo de 2011

SÜLTPAPRIKA-SALÁTA FÜSTÖLT TŐKEHALLAL

Esta receta se puede ver en castellano aquí.

Nem akarlak untatni benneteket, de ebben a receptben újra a paprikáról lesz szó, ami azon túl, hogy az egyik legegészségesebb zöldségféle, rendkívül sokféleképpen felhasználható a gasztronómiában. Tudjuk nagyon jól, hogy fogyasztható sülve, főve, párolva, grillezve, nyersen vagy szárítva. Azzal sem mondok újdonságot, hogy nekem a sültpaprika az egyik nagy kedvencem, mivel nemcsak rengetegfajta salátába lehet tenni, de számtalan más ételnek is fontos alapanyaga. Bevallom, nálam a hűtőszekrényben mindig található némi sültpaprika és házilag (természetesen általam) készített paradicsomalap (is).
A paprikasütés hogyanjáról már beszéltem egy külön erre szánt posztban (itt), ám nemcsak piros, hanem zöld kalifornia paprikát is szoktam sütni, aminek egész más az ízvilága.


Ezt a salátát még Húsvét hetében készítettem. Leszámítva a paprikasütés, ill. tisztítás idejét, egy szempillantás alatt készen van és felszolgálható úgy előételként, mint főételként. De haladjunk lépésenként.

Hozzávalók:

• piros kalifornia paprika
• zöld kalifornia paprika
• füstölt tőkehal
• lilahagyma
• fokhagyma
• só
• extra szűz olívaolaj

Elkészítési mód:

A sült paprikákat miután meghámoztuk és kicsumáztuk, csíkokra vágjuk. Egy gerezd fokhagymát belepréselünk egy kis tálba, bőven meglocsoljuk extra szűz olívaolajjal és jól összekeverjük. Salátástálba tesszük a csíkokra vágott (piros és zöld) sültpaprikát, a szintén csíkokra vágott füstölt tőkehalat és a julienre vágott lilahagymát. Megsózzuk, hozzáadjuk a fokhagymás olívaolajat és jól átforgatjuk. Fogyasztható azonnal is, de sokkal finomabb ha hagyjuk néhány órát állni a hűtőben, hogy az ízek jól összeérjenek.
Friss kenyérrel,… verhetetlen!



Írjátok meg kérdéseiteket, véleményeteket. Minden hozzászólást szívesen látok! :-)

ENSALADA DE PIMIENTOS ASADOS Y BACALAO AHUMADO

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

No quiero ser cansina pero hoy vuelvo a hablaros de los pimientos, que son uno de los alimentos más saludables. Sus propiedades son muy beneficiosas para la digestión, la circulación y ayudan en el proceso de eliminación de grasas. Los pimientos (sobre todo el rojo) están cargados de antioxidantes, tienen gran cantidad de vitamina C y betacaroteno que ayudan al organismo a combatir muchas enfermedades y también ayudan a normalizar la presión sanguínea.
Es muy saludable comerlos crudos, pero otra forma deliciosa es comerlos asados (sobre todo para las personas a las que el pimiento crudo resulta indigesto). Al contrario de lo que muchos piensan, lo único que pierden los pimientos de esta manera es agua. Por lo demás conservan todas sus propiedades.
Además de innumerables ensaladas, los pimientos asados forman parte de muchas otras comidas, a las que aportan un sabor exquisito. Confieso que en mi nevera siempre hay pimientos asados y tomates fritos. Los pimientos verdes son más suaves y los rojos tienen el sabor más marcado.
De la manera de asarlos ya os he hablado en el post de pimientos asados.
Esta rica ensalada la hice en Semana Santa que quitando el tiempo del asado se hace en un santiamén. Lleva pocos ingredientes, pero esta vez a parte de pimientos rojos también asamos pimientos (california) verdes.


Pero vamos paso a paso.

Ingredientes:

• pimientos california rojos
• pimientos california verdes
• bacalao ahumado
• cebolla morada
• ajo
• sal
• aceite de oliva virgen extra

Modo de preparación:

Después de pelar y despepitar los pimientos los cortamos en tiras. Prensamos un diente de ajo y lo mezclamos en un cuenco con bastante aceite de oliva. En una ensaladera ponemos los pimientos (rojos y verdes), el bacalao ahumado también cortado en tiras y la cebolla cortada en juliana. Salamos, echamos el aceite con ajo y mezclamos bien. Se puede comer enseguida pero si la dejamos reposar unas horas en la nevera para que se integren bien los sabores, estará mucho mejor. ¡Una delicia!



¡Espero vuestros comentarios! :-)

jueves, 19 de mayo de 2011

MEJILLONES A LA VINAGRETA

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

Después de una semana de parón ya estoy otra vez por aquí. Es verdad que últimamente he tenido el blog un poco abandonado pero poco a poco voy a ir reponiendo todo lo acumulado en el ordenador. Porque, aunque no he publicado ninguna receta, no he dejado de cocinar. Pero claro... las recetas no se van poniendo solas.
Empecemos con un aperitivo que apetece mucho en los días calurosos que se nos vienen encima. Dicho lo cual, manos a la obra.

Ingredientes (4 personas):

• 1 kg de mejillones
• 1 cebolla
• 2 tomates de ensalada
• 1 pimiento verde
• sal
• vinagre de vino blanco
• aceite de oliva virgen extra

Modo de preparación:

Primero preparamos la vinagreta para que los sabores se vayan unificando. Pelamos los tomates, los cortamos por la mitad horizontalmente y les quitamos las simientes (que guardamos en la nevera para otra comida) para que la vinagreta no quede muy aguada. Los cortamos en trozos regulares y echamos en un bol. Despepitamos el pimiento también y lo troceamos junto con la cebolla. Incorporamos todo al bol. Salamos, echamos vinagre y mezclamos. Finalmente regamos generosamente la vinagreta con aceite de oliva virgen extra y reservamos en la nevera.
Limpiamos bien los mejillones de las barbas y los lavamos bajo el chorro de agua dándoles incluso con un cepillo. Ponemos al fuego una sartén ancha, echamos los mejillones y los tapamos. Si no caben a la vez, podemos hacerlos en varias tandas. (No echéis a la sartén ni aceite, ni agua, ni nada. Los mejillones soltarán el jugo que llevan dentro, que - al estar tapados - generará el vapor suficiente para que se abran.) Conforme se van abriendo, los vamos sacando de la sartén con una pinza de cocina. Cuando estén todos, esperamos a que se enfríen y vamos partiendo las conchas en dos, poniendo los mejillones en media concha sobre un plato o fuente llana. Finalmente los “rellenamos” de vinagreta con una cuchara y a servir.
Este aperitivo fresquito es apetecible en cualquier época del año, pero en verano acompañado de una cerveza bien fría pocas cosas le hacen sombra. ¡A disfrutar!



Espero vuestros comentarios... que nunca me decís  nada! :-)

KAGYLÓ "NYÁRI" VINAIGRETTE-TEL

Esta receta se puede ver en castellano aquí.

Egy hét szünet után végre újra itt vagyok. Igaz, hogy az utóbbi időben kicsit elhanyagoltam a blogot de igyekszem behozni a lemaradást és lassanként felposztolom a számítógépen felhalmozódott dolgokat. Mert bár nem tettem közzé egy receptet sem az utóbbi napokban, de ez nem jelenti azt, hogy nem főztem. De világos, a receptek nem kerülnek fel maguktól, meg is kell őket írni.
Kezdjük hát egy könnyű előétellel, mely nagyon jól esik majd a közelgő forró nyári napokon.

Hozzávalók:

• 1 kg ehető kékkagyló
• 1 db hagyma
• 2 db nagyobb, húsos paradicsom
• 1 db zöld kalifornia paprika
• só
• fehérbor ecet
• extra szűz olívaolaj

Először megcsináljuk a vinaigrette-t, hogy az ízek összeérjenek. Meghámozzuk a paradicsomot, keresztben kettévágjuk és kiskanállal kiszedjük a magjait (ezt felhasználhatjuk más ételhez), hogy a vinaigrette-ünk ne legyen túl „leveses”. Ezután nagyjából egyforma darabokra aprítjuk, és egy tálba tesszük. A paprikát kicsumázzuk, kivágjuk a vastag ereket belőle, a hagymával együtt felaprítjuk, és a paradicsomhoz adjuk. Megsózzuk, meglocsoljuk ízlés szerint fehérbor ecettel és jól összekeverjük. Végül bőségesen meglocsoljuk extra szűz olívaolajjal és tálalásig a hűtőben tároljuk.
A kagylókat megtisztítjuk a rajtalévő „szakálltól” és folyó víz alatt alaposan megmossuk. Ha van egy kis kefénk, azt is használhatjuk. A tűzre teszünk egy nagyobb serpenyőt, beletesszük a kagylókat és lefedjük. Ha nem fér bele egyszerre az összes, csinálhatjuk több lépésben is. (Ne tegyetek a serpenyőbe se olajat, se vizet, se bort. Semmit. A kagylók kiengedik a bennük lévő folyadékot, és az ebből keletkező gőzben fognak kinyílni.) Ahogy nyílnak, úgy szedegetjük ki őket egy konyhai csipesz segítségével. Mikor az összes készen van, hűlni hagyjuk, majd leválasztjuk a páncél üres felét és a másikat a kagylóval egy lapos tányérra vagy tálra helyezzük. Végül mindegyikre teszünk egy kanálnyi vinaigrette-t és tálaljuk.
Ez a könnyű, ízletes előétel az év bármely szakában élvezhető, de nyáron egy pohár hideg sör kíséretében kevés „vetélytársa” akad. Jó étvágyat!



Írjátok meg a véleményeteket, minden hozzászólást szívesen látok! :-)

miércoles, 11 de mayo de 2011

ISLA FLOTANTE

Ez a recept megtalálható magyarul itt.


No sé porqué pero en mi casa no era costumbre hacer este postre a pesar de que en Hungría es muy corriente. En la cocina familiar se preparaban hojaldres, pasteles, bollos, buñuelos, pero no recuerdo ni una sola vez que mi madre habría hecho islas flotantes. Tal vez es por eso, que tardé tanto en preparar mi primera isla flotante.
Que ¿por qué se llama isla flotante? Probablemente nunca se sabrá el origen de su nombre pero según la ficción, una Isla Flotante es una masa de tierra capaz de flotar a una altura considerable sobre la superficie terrestre. Pues como todo el mundo sabe, en el mundo imaginario no hay leyes gravitacionales. Según la gastronomía, en cambio, una isla flotante es algo bien diferente: un postre delicioso.
La isla flotante es el postre favorito de los forofos del sabor de vainilla. Pero para que resulte realmente delicioso es necesario utilizar vainas de vainilla de verdad. Olvidaros de los sobrecitos de azúcar avainillado o las esencias. Es un postre fácil y rápido de preparar, no hace falta ser un chef con estrellas de Michelin. A parte de ser fácil y rápido necesita pocos ingredientes, por lo tanto pertenece a la categoría de los postres “relativamente” baratos. Pero cuidado, los pocos ingredientes que necesita, tienen que ser de primera. En nuestro caso la frescura y la calidad de los ingredientes juega un papel importante si queremos que el acabado sea perfecto. Si podéis, utilizad leche entera orgánica, pero si esto no es posible, elegid una con alto contenido de grasa. Igualmente es importante la calidad de los huevos, los más recomendados son los orgánicos o de corral. El bonito color de las yemas dará color al sabayón y las claras frescas son importantes para hacer unas islas bonitas. Al ser los huevos a base de este postre, en verano no se puede guardar durante mucho tiempo. Aunque hay poca probabilidad a esto por lo delicioso que está.

Ingredientes (6 raciones):

• 1 litro de leche
• 6 huevos
• 150 g de azúcar
• 2 cucharas soperas de azúcar glass
• 1 vaina de vainilla
• un trozo de corteza de naranja y de limón
• una pizca de sal
• agua
• almendras fileteadas

Modo de preparación:

Ponemos la leche en una cazuela amplia al fuego con las cortezas de naranja y limón. (Cuanto menos llevan de la parte blanca mejor, porque amarga la leche.) Abrimos la vaina de vainilla y raspamos las semillas en un platillo. La vaina vacía también la echamos a la leche. Mientras se calienta, separamos las yemas de las claras, pero de las claras sólo vamos a necesitar cuatro. El resto lo guardamos. Batimos las claras con las dos cucharas de azúcar glass hasta punto de nieve. Cuando la leche está a punto de arrancar a hervir, bajamos el fuego y con la ayuda de una cuchara (o dos) formamos unas bolas de la espuma de las claras y las vamos echando a la leche. (No echéis mucho a la vez porque se inflan en la leche caliente.) Las cocinemos unos instantes, les damos la vuelta y los vamos sacando con una espumadera a una fuente. Cuando tenemos listas las bolas, colamos la leche y le echamos la raspadura de vainilla. Reservamos. Con una batidora eléctrica batimos las 6 yemas de huevo con 100 g de azúcar y una pizca de sal hasta conseguir una crema firme y blanquecina. Entonces dejamos la batidora, cogemos unas varillas y removiendo continuamente vamos incorporando la leche a poquitos. Volvemos a poner todo a la cazuela y lo ponemos al fuego. Lo cocinamos sin dejar de remover hasta conseguir la consistencia del sabayón. Entonces lo apartamos y lo tapamos para que no se forme costra. (Es importante que no lo tapéis del todo para que el vapor pueda salir, al contrario se puede cortar el sabayón.) Lo dejamos enfriar.
Mientras, tostamos ligeramente las almendras fileteadas en una sartén, y hacemos una salsa de caramelo con el resto de azúcar y 1 o 2 cucharas de agua. Cuando tenemos el sabayón y la salsa de caramelo fríos, podemos servir el postre en unos cuencos, vasos anchos o copas. (Cada un@ a su gusto.) Ponemos del sabayón, las “islas” y encima de ellas echamos un poco de salsa de caramelo y almendras fileteadas.

¡Una delicia!


La receta original la vi en el blog húngaro Chili & Vanilia.

martes, 10 de mayo de 2011

MADÁRTEJ ÜNNEPLŐBEN...

Esta receta se puede ver en castellano aquí.


Valahogy a madártejnek az én családomban nem volt hagyománya. A családi konyhában készültek rétesek, kalácsok, pogácsák, piték, fánkok, de egyetlen alkalomra sem emlékszem, hogy édesanyám madártejet készített volna. Talán ez indokolja, hogy még csak most készült életem első madárteje.
Hogy a neve miért pont madártej, ennek igazi oka valószínűleg sosem derül ki, de egyesek szerint a vaníliás tejsodó tetején bókoló édes habgaluskák – amit egyébként sokkal kevesebben szeretnek, mint magát a sodót – a madarak. De az is lehet, hogy nem így van. Az angol kulinária a mi madártejünket "floating island", vagyis úszó sziget formájában tartja számon. Ugyanez a helyzet a franciáknál "Île flottante", vagy a spanyoloknál "Isla Flotante" formájában.
A madártej egyébként azok kedvenc édessége, akik szeretik a vaníliás ízeket. Igazán finomat – háziasat – viszont csakis valódi vaníliával lehet készíteni. Úgyhogy a bolti vaníliáscukrot felejtsétek el. Elkészítéséhez nem kell konyhatündérnek lenni. Nemcsak hogy gyorsan elkészül, de alig kell hozzá alapanyag, így a „viszonylag” nem túl drága desszertek kategóriájába tartozik.
De vigyázat, mert annak ellenére, hogy nem túlságosan drága, mindig fontos a kifogástalan alapanyag. Esetünkben a frissesség és a minőség kiemelt szerepet kap, ha tökéletes végeredményre vágyunk! Használjunk házi- vagy bio tejet, de ha erre nincs mód, akkor is mindenképpen a lehető legmagasabb zsírtartalmút válasszuk. Ugyanígy fontos a tojás minősége is, szintén a házi vagy bio tojás a leginkább javasolt. A tojás szép sárgájának a színe határozza meg a kész madártej színét, és a jó minőségű tojásfehérjéből készíthető a legszebb hab. Amire oda kell figyelni, hogy a nagy nyári melegben ne tároljuk sokáig. Bár olyan finom, hogy ez a veszély szinte elenyésző.

Hozzávalók (6 adag):

• 1 liter tej
• 6 tojás
• 15 dkg kristálycukor
• 2 evőkanál porcukor
• 1 vaníliarúd
• 1 kis darab narancs- és citromhéj
• csipet só
• víz
• szeletelt mandula

Elkészítési mód:

Egy lábasban feltesszük főni a tejet a narancs és citromhéjjal. (Nagyon vékonyan vágjuk le, mert a fehér rész megkeseríti a tejet!) A vaníliarudat hosszában félbevágjuk és kikaparjuk a magjait egy kistányérra, majd a rudat is a tejbe dobjuk. Míg a tej melegszik, szétválasztjuk a tojásokat és négy tojás fehérjét (a többit felhasználhatjuk másra, nem lesz szükség rá) kemény habbá verünk 2 kanál porcukorral. Mikor a tej már forrásponton van, kisebbre vesszük a lángot és a habból tojásnyi galuskákat szaggatunk bele. Ne tegyünk egyszerre túl sokat mert a meleg tejben megnőnek. Nem kell sokáig főzni, pár pillanat után megfordíthatjuk, majd szűrőkanállal egy lapos tálra szedjük. Ha a habgaluskákkal készen vagyunk, leszűrjük a tejet és beletesszük a kikapart vaníliamagokat. A hat tojás sárgáját 10 dkg kristálycukorral és egy csipet sóval (elektromos habverővel) fehéredésig keverjük. Ezután kézi habverőre váltva, állandó kevergetés mellet lassan hozzáadagoljuk a tejet, majd visszaöntjük a lábasba. Feltesszük a tűzre és tovább kevergetve sodó állagúra főzzük. Ezután félrehúzzuk és félig lefedve (hogy ne bőrösödjön be a teteje, de a gőznek legyen helye távozni) hűlni hagyjuk. Közben száraz serpenyőn kicsit megpirítjuk a szeletelt mandulát és a maradék cukorból 1-2 kanál vízzel karamellöntetet készítünk. Ha a madártej és az öntet is kihűlt, a madártejet tálkákba, széles szájú poharakba vagy kelyhekbe szedjük (tetszés szerint) és a tejére habgaluskákat helyezünk. A habgaluskák tetejét „megcsorgatjuk” egy kevés karamellöntettel és szeletelt mandulát szórunk rá. Mennyei!


Az eredeti receptet Chili & Vanilia blogján olvastam.

lunes, 9 de mayo de 2011

BOQUERONES FRITOS RELLENOS DE PIMIENTO DE PIQUILLO

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

O sea, cómo convertir un pescadito humilde en el rey de la mesa.
El boquerón, junto con la sardina y el jurel, son los tres pescados azules más consumidos en España. En el centro y norte del país también lo llaman anchoa, pero lo cierto es (según la Real Academia Española), que la anchoa es el producto obtenido tras el tratamiento en salazón del boquerón.
Los boquerones poseen el privilegio de ser los protagonistas de algunos de los platos más populares del país. En muchas comunidades, el boquerón forma parte de la gastronomía de la región. En el País Vasco es típico servir los boquerones en cazuelas de barro con un toque de guindilla o elaborados al pil-pil. En la costa mediterránea abundan en los menús los boquerones en vinagre, y en Andalucía, los ejemplares de menor tamaño se fríen y forman parte de una buena ración de "pescaíto frito".
No pueden faltar las anchoas en salazón, de calidad excelente, tanto las elaboradas en la costa cántabra (Cantabria y País Vasco) como las de la costa Brava, donde destacan las anchoas de La Escala. De cualquier modo, los boquerones son uno de los aperitivos veraniegos más apreciados y se acompañan de un vasito de buen vino blanco, fino o manzanilla, o de una cerveza fresca.
La manera de prepararlos rellenos es muy curiosa y rica. Vamos a ello.

Ingredientes (para una ración):

• 22 boquerones grandotes (aprox. medio kilo)
• media lata de pimientos de piquillo
• sal
• harina
• huevo
• aceite de oliva

Modo de preparación:

Limpiamos los boquerones quitandoles también la espina central (ver vídeo), los ponemos en un plato y salamos ligeramente.



A uno de los pescaditos le ponemos un trozo de pimiento de piquillo y lo cubrimos con otro pescadito como si fueramos a hacer un sandwich, y así sucesivamente. Luego los pasamos por harina y huevo con cuidado y los freímos en aceite de oliva bien caliente. Los escurrimos en papel de cocina y servimos. Así de sencillo. ¡Que aproveche!





PIQUILLO PAPRIKÁVAL TÖLTÖTT SÜLT SZARDELLA

Esta receta se puede ver en castellano aquí.

Avagy hogyan válik egy jelentéktelen halacska fenséges falattá.
A szardínia és a makréla mellett, a szardella az egyik leginkább fogyasztott olajos húsú hal Spanyolországban. Közép -és Észak-Spanyolországban ajókának is hívják, de valójában (a Spanyol Királyi Akadémia szerint) az ajóka (anchoa) az termék, ami a szardella sóban való érlelése után keletkezik.
A szardella sok népszerű fogás fő alapanyaga és több régió gasztronómiájában is nélkülözhetetlen. Baszkföldön pl. tipikus a cseréptálakban felszolgált csípős „pil-pil”, míg Andalúziában bármely étlapon szerepel az ecetes lében pácolt fokhagymás szardella vagy az apróbb példányokból készült oly népszerű sült szardella.
De nem hagyhatjuk szó nélkül az ajókát sem, mely, mint már fentebb említettem a szardella sóban való pácolásának útján keletkezik. Kiváló minőségű és messze földön híres a Cantabriában, Baszkföldön és a Costa Bráván készült ajóka.
A szardella - bármely formájában is fogyasztjuk - az egyik legnépszerűbb snack (tapa) Spanyolországban, egy pohár hűs fehérbor vagy egy pikoló sör kíséretében.
Én most a szardella elkészítésének egy nem túl szokványos, de annál finomabb változatát választottam: a töltést. Kezdjünk hát hozzá.

Hozzávalók (egy adaghoz):

• 22 db szardella (Ez kb. 1/2 kilónyi a nagyobb példányokból. Ha lehet, ilyeneket válasszunk.)
• féldoboznyi konzerv piquillo paprika
• só
• liszt
• tojás
• olívaolaj

Elkészítési mód:

Megtisztítjuk a szardellákat, eltávolítjuk a gerincüket is (lásd videó), majd tányérra helyezzük és enyhén megsózzuk őket.



Az egyik halra teszünk egy darab piquillo paprikát és egy másik hallal befedjük úgy, mintha szendvicset csinálnánk. Ezután óvatosan meghempergetjük lisztben és tojásban, majd forró olívaolajban kisütjük őket. Papírtörlőre szedjük, hogy feligya róluk a felesleges zsiradékot és tálaljuk. Ilyen egyszerű. Jó étvágyat!



domingo, 8 de mayo de 2011

SPAGHETTI „TENGERÉSZ MÓDRA”

Esta receta se puede ver en castellano aquí.

Az utóbbi időben nem nagyon nyerők nálam a szénhidrátok. Alig eszem rizst, krumplit pedig még kevésbé. Amiről viszont nem tudok lemondani az a tészta. Mondhatnám úgy is, hogy a tészta a vesztem. Minden nap meg tudnám enni és minden nap másféleképpen tudnám elkészíteni. Hozzáteszem, hogy idejét sem tudom mikor készítettem „carbonara-t” vagy „bolognese-t”, ami általában a két legelterjedtebb elkészítési mód. Ez alkalommal csináltam egy ragut „tengerész módra” ami nagyon egyszerű és borzasztóan szeretik egymást a tésztával. Megadom nektek a hozzávalókat (a Metro áruházakban beszerezhetők), de aki esetleg nem tud hozzájutni a tengeri herkentyűkhöz, az nyugodtan csinálhatja a „paellához” kapható gyorsfagyasztott keverékkel.

Hozzávalók (2 személyre):

• ½ kg ehető kékkagyló (más néven feketekagyló)
• 20 dkg vénuszkagyló
• 10 dkg garnélarák (ha lehet, hámozatlan)
• 1 közepes hagyma
• 4 gerezd fokhagyma
• 4 paradicsom
• 1 db madárszem chili
• sáfrány
• 1,5 dl száraz fehérbor
• só
• olívaolaj
• petrezselyem
• 16 dkg spaghetti
• víz
• fél citrom
• babérlevél
• néhány szem egészbors

Elkészítési mód:

Először enyhén sós vízbe tesszük ázni a vénuszkagylót, hogy az esetleges benne lévő homokot kilökje magából. Közben megtisztítjuk a kékkagylót és egy száraz serpenyöben lefedve feltesszük a tűzre. A saját gőzében ki fog nyílni. A kagylókat kiszedegetjük a kagylóhéjból és félretesszük őket. Megtisztítjuk a rákot és ezt is félretesszük. Egy fazékban vizet forralunk sóval, néhány szem egészborssal, egy babérlevéllel és a fél citrommal. Ha forr, beletesszük a rákok fejét és páncélját. Kb. 5 percig főzzük. Ezután a darabos részeket kidobjuk, és az alaplevet megtartjuk. Egy serpenyőben feltesszük pirítani az apróra vágott hagymát és fokhagymát az összezúzott chilivel. Meghámozzuk a paradicsomot, apróra vágjuk, és a hagymához adjuk. Megszórjuk egy kevés sáfránnyal. Közben az alaplevet felforraljuk és kifőzzük benne a spaghettit, „fogkeményre”. Ha a paradicsomos-hagymás alapunk már jól összepárolódott, felöntjük a borral és mikor felforr, beletesszük a félretett kékkagylót, a rákot, a vénuszkagylót és megszórjuk apróra vágott petrezselyemmel. Megkóstoljuk, és ha kell sózzuk. Mikor a vénuszkagylók kinyíltak, hozzáadjuk a tésztát, jól összekeverjük és tálaljuk. Vigyázat, addiktív!




ESPAGUETIS A LA MARINERA

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

Últimamente los carbohidratos no van mucho conmigo. Apenas como arroz, y patatas menos todavía. Pero de lo que no puedo prescindir es la pasta. Es mi perdición. Podría comerla todos los días y cada día encontraría una manera diferente de prepararla. Y que conste que ni me acuerdo cuando hice por última vez “carbonara” o “bolognese”, que son las dos maneras más populares. Esta vez hice una salsa marinera que es la mar de sencilla y le va a la pasta como anillo al dedo. Os cuento como la preparo yo.

Ingredientes (para 2 personas):

• ½ kilo de mejillones
• 200 g de almejas
• 100 g de gambas
• 1 cebolla mediana
• 4 dientes de ajo
• 4 tomates
• 1 guindilla
• unas hebras de azafrán
• 150 ml de vino blanco
• sal
• aceite de oliva
• perejil
• 160 g de espaguetis
• agua
• medio limón
• laurel
• unos granos de pimienta

Modo de preparación:

Primero ponemos las almejas en agua salada para que suelten la posible arenilla que llevan. Mientras limpiamos los mejillones y los abrimos al vapor. Los sacamos de las conchas y reservamos. Pelamos las gambas y las reservamos también. Ponemos agua a hervir en una olla con una hoja de laurel, unos granos de pimienta, medio limón y sal. Cuando hierva, echamos las cabezas y las cáscaras de las gambas y hacemos un caldo largo. Desechamos los tropezones y reservamos el caldo. Ponemos a pochar la cebolla, los ajos picados y la guindilla machacada. Escaldamos los tomates, los cortamos en trocitos y los incorporamos a la sartén. Echamos también unas hebras de azafrán. Mientras el sofrito se está haciendo ponemos el caldo de las gambas a hervir y cocemos en él los espaguetis, dejándolos “al dente”. Cuando el sofrito está hecho, lo mojamos con el vino blanco y cuando rompa a hervir, incorporamos las gambas, los mejillones, las almejas y espolvoreamos con perejil picado. Probamos de sal. Cuando las almejas están abiertas, echamos la pasta, mezclamos bien y servimos. ¡Están de muerte!




martes, 3 de mayo de 2011

CREMA DE CALABACÍN “al estilo húngaro” (además a mi manera) CON BROCHETAS DE SALMÓN

Ez a recept megtalálható magyarul itt.

La verdad es que llamar esta receta “crema” no sé si es muy certero. Porque es un plato entre crema y potaje o bien se podría llamar un potaje cremoso. Total, que en Hungría existen las que se conocen aquí como cremas (de verduras), y hay otra variedad que son los potajes de verduras que llevan la verdura en trozos en una salsa cremosa, y se complementan con alguna carne asada o guisada. Es simplemente una forma más de tomar verduras. La salsa en la que se cuece la verdura troceada, se basa tradicionalmente en tostar harina en manteca de cerdo y ligarla con agua (o leche) y crema ácida de leche hasta conseguir el espesor deseado. Bueno, pues puedo decir que desde que vivo en España yo no he vuelto a preparar (ni a comer) estos potajes, porque descubrí que hay muchas otras maneras de comer verdura que además son más sanas. Excepto a uno, que siempre ha sido mi favorito: el potaje de calabaza. Porque este potaje originariamente no se hace de calabacín sino de calabaza, pero de una variedad que yo nunca encontré, ni vi aquí en el sur, y tampoco sé si existe en la península ibérica. Creo que aquí se llama calabaza blanca (si alguien sabe dónde puedo encontrarla que me avise) y tiene este aspecto:


Para hacer el potaje se suelen utilizar los ejemplares tiernos que todavía no han alcanzado la madurez. Pues a falta de esta calabaza yo hago el potaje de calabacín, y oye, no está nada mal. Pero no lo hago de la manera tradicional sino “a mi manera”, porque esta salsa a base de harina tostada en manteca me resultaba muy pesada. Bueno, os voy a contar cómo es mi versión, a la que además acompaño con unas brochetas de salmón ricas, ricas.

Ingredientes:

• 3 calabacínes grandotes
• 1 cebolla mediana
• 3 dientes de ajo
• 2 tomates
• 1 manojo de eneldo fresco
• leche
• 1 yogur natural (sin azúcar)
• crema ácida de leche (crème fraîche)
• sal
• aceite de oliva
• un poco de esencia de vinagre (o vinagre de vino blanco)

Modo de preparación:

Cortamos las puntas de los calabacines, los pelamos y después de cortarlos por la mitad a lo largo los vaciamos un poquito. Esta parte (la pulpa) la reservamos y el resto lo cortamos en tiras con una mandolina. Salamos y reservamos.



Cortamos la cebolla y los ajos y los ponemos a pochar en aceite de oliva en una olla. Mientras se va pochando, pelamos los tomates y los troceamos junto con la pulpa de los calabacines, incorporamos todo a la olla y hacemos un sofrito.


Cuando el sofrito está listo, echamos aprox. 150 ml de leche, esperamos a que hierva todo junto,


apartamos del fuego y lo trituramos (cuidado que está muy caliente!) con la miniprimer hasta obtener una crema fina.


A esta crema (que le dará espesor al potaje) le incorporamos las tiras de calabacín (sin escurrir), le damos unas vueltas y lo dejamos cocer a fuego medio unos 15 minutos. No lo cocinéis mucho porque el calabacín debe quedar “al dente”. Mientras, mezclamos bien el yogur con 100 gramos (medio vasito) de crème fraîche y lo incorporamos a la olla. Ya no lo hervimos, sólo lo mantenemos en el fuego hasta que cortamos el manojo de eneldo muy menudito. Lo echamos en la olla, probamos de sal y apartamos. Listo. Se pueden echar unas gotas de vinagre, pero esto va a gusto de cada uno.




BROCHETAS DE SALMÓN

Ingredientes:

• 300 g de salmón (en una rodaja)
• 1 pimiento choricero
• 1 cebolla pequeña
• 2 dientes de ajo
• 100 ml de vino blanco
• 200 ml de agua
• una hoja de laurel
• sal, pimienta
• aceite de oliva

Modo de preparación:

Le quitamos la piel, las grasas y las espinas al salmón. Todos estos restos los ponemos a cocer en 200 ml de agua para obtener un caldo.


Después de 20 minutos lo colamos y reservamos. Mientras picamos la cebolla y el ajo, y lo ponemos a fuego lento a freír.


Sacamos la carne del pimiento choricero (que ha estado previamente en remojo) y la incorporamos a la sartén junto con el laurel.



Freímos un rato más y echamos el vino y el caldo. Dejamos cocer. Cortamos el pescado en dados, lo salpimentamos, salteamos en una sartén en un poco de aceite unos minutos, lo sacamos y apartamos.


Cuando la salsa haya reducido a la mitad, la trituramos en el vaso de la miniprimer. Volvemos a ponerla en la sartén e incorporamos el pescado. Probamos de sal y cuando rompa a hervir apartamos.


Hacemos unas brochetas (5-6 trocitos por persona) y las servimos como acompañamiento del potaje.
¡Que aproveche!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...